A gran tristeza de Zohara

Alienada da súa comunidade xudía ortodoxa de Xerusalén, unha moza ábrese ao mundo do espírito. Rodeada de escuros sons do "Outro Lado", vese arrastrada a remotas e cada vez máis desoladas rexións en terras árabes. A súa viaxe, como unha busca mística a través das súas propias paisaxes interiores, culmina co seu regresa a Xerusalén. Alí, indeleblemente marcada, enfróntase á súa profunda soidade e ao seu devastador sentimento de exilio.

A busca de Zohara segue as etapas de separación, iniciación e retorno que Joseph Campbell fixo famosas, pero difire o suficiente do modelo tradicional como para alterar substancialmente o significado social e psicolóxico da viaxe. Non hai axudantes, nin tarefas perigosas, nin unión co sexo oposto, nin reconciliación coas figuras paterna e materna. Ademais, o seu regreso non é claramente vitorioso. Como descubriu Annis Pratt no seu estudio de obras orixinais de mulleres, unha protagonista feminina cuxa busca desemboca no renacemento ou a transformación ten dificultades para reincorporarse á sociedade, "encóntrase no seu ascenso... cunha reacción contundente, un intento de empequenecer a súa personalidade e reacomodala a un status secundario".